Praca jest pokłosiem badań wykonanych w ramach projektu Narodowego Centrum Nauki, którego celem była analiza melanży powstałych w przeszłości geologicznej i określenie ich roli w tworzeniu się pasm górskich. Badania przeprowadzono na obszarze pienińskiego pasa skałkowego, gdzie procesy tak tektoniczne, jak i sedymentacyjne spowodowały tworzenie się melanży.

Nazwa „pas skałkowy” pochodzi od skałek, które są twardszymi i odporniejszymi na erozję elementami mniej odpornych utworów klastycznych – piaskowców, łupków i margli. Skałki często są olistolitami (czyli różnego rodzaju fragmentami jednorodnymi lub złożonymi), które z rejonów wyniesionych zsuwały się do głębszych stref basenów fliszowych. Po wypiętrzeniu się pieniński pas skałkowy podlegał procesom erozyjnym, w wyniku których mniej trwałe kompleksy skalne zostały usunięte, a pozostały sterczące skałki twardsze – wyraźnie widoczne we współczesnym krajobrazie omawianego obszaru. Taki typ morfologii i geologii jest charakterystyczny dla klasycznego melanżu. Badacze – geolodzy i geofizycy – przeprowadzili pogłębione obserwacje skomplikowanej struktury melanżu, którą charakteryzuje występowanie wymieszanych ze sobą różnowiekowych elementów litologicznych pochodzących z różnych facji. Badania pienińskiego melanżu obejmowały kartowanie geologiczne, badania stratygraficzne i strukturalno-tektoniczne, które zostały zintegrowane z danymi pochodzącymi z badań grawimetrycznych (opierających się na rejestrowaniu różnic gęstości mas skalnych), sejsmicznych (opartych na analizie różnic w prędkości rozchodzenia się fali sejsmicznej) oraz geoelektrycznych (bazujących na pomiarach różnic ich oporności).

Mimo że historia geologiczna centralnego pienińskiego pasa skałkowego została już odtworzona wcześniej i został zrekonstruowany cykl wydarzeń geologicznych, które ukształtowały jego obecną rzeźbę, to w wyniku przeprowadzonych badań udało się uzyskać obraz struktury geologicznej obszarów, gdzie odsłonięcia nie dostarczały o niej pełnych informacji. Pozwoli to na lepsze zrozumienie geologii regionalnej, paleogeografii i ewolucji paleodynamicznej zarówno tego regionu, jak i innych pasm górskich. Ponadto wyniki badań mogą być przydatne w poszukiwaniu węglowodorów w Karpatach. Z kolei sam obszar pienińskiego pasa skałkowego można traktować jako terenowe laboratorium geologiczne, gdzie widoczne obiekty i ślady procesów ułatwiają zrozumienie skomplikowanej historii geologicznej Ziemi. Lepsze rozpoznanie geologii tego obszaru zwiększy jego atrakcyjność jako szkoleniowego terenu dla studentów i młodych naukowców, a także jako obiektu geoturystycznego o wybitnych walorach poznawczych.